سید علی موسوی گرمارودی

         ترکیب بند عاشورایی

                   (پانزده بند)

                   بند یکم

می‌گریم از غمی که فزون تر ز عالَم است 

گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است 

پندارم آن‌که پشت فلک نیز خم شود 

زین غم که پشت عاطفه زان تا ابد خم است 

یک نیزه از فرات حقیقت، فراتر است 

آن سر که در تلاوتِ آیاتِ محکم است 

ما مردگانِ زنده کجا، کربلا کجا! 

بی تشنگی چه سود گر آبی فراهم است 

جز اشک، زنگِ غفلتم از دل، که می‌برد؟ 

اکنون که رنگِ حیرتِ آیینه، دَرهم است

امّا دلی که خیمه به دشتِ وفا زند 

آیینه ی تمام نمای محرّم است 

وین شوق روشنم به رهایی که در دل است 

آغاز آفتاب و سرانجامِ شبنم است 

                             آه ای فرات! کاش تو هم می‌گریستی 

                             آسـوده، بی‌خروش، روان بهرِ کیستی

                                                                                                «درحال تكميل ميباشد»